Başlık, arama motorlarında popüler bir arama sorgusu içerir. Ama bu makale "10'a kadar say ve bir bardak su iç" gibi tavsiyelerde bulunmayacak. Başka bir şey hakkında konuşalım: kendinizi kilo vermeye, yemek yemeye zorlamanın neden kötü bir fikir olduğunu ve yemeğe karşı tutumunuzla nasıl başa çıkacağınızı.
Kilo Vermek İçin Yememenin Nesi Yanlış?
pratik psikolog: Beslenmeye karşı sağlıklı bir tutuma sahip olduğunuzda vücudunuzla temas halinde olursunuz - sinyallerini duyarsınız ve onu nasıl kullanacağınızı bilirsiniz. Vücut açlık sinyali verirse, söner; doyduğunda yemek yemeyi bırakırsın. "Kilo vermek için yeme" mesajı bu teması kesmeyi, kendinle yüzleşmeyi ve kendi kendine saldırganlık göstermeyi ima eder. Görünüşe göre hedefe ulaşmak (kilo kaybı) için kendine karşı harekete geçiyorsun. Bu iyi değilÖsıkıcı ve sağlıksızÖiçinde.
psikiyatrist: Kısıtlayıcı bir diyetle kilo vermiş çoğu insan 1-2 yıl içinde kilolarını geri alır. Ayrıca 2/3'ü kaybettiklerinden fazlasını kazanıyor.
endokrinolog:Kendinizi yemeye değil, kilo vermeye zorlama mesajı mantıksızdır. Anlamak önemlidir: vücuda ne olur? Belki de kötü beslenmeden değil, hormonal özelliklerden kaynaklanmaktadır.
Ve ne hakkında - gıdaya sağlıklı bir yaklaşım?
psikiyatrist: Bu, düzenli yemek ve atıştırmalıklara korku, utanç ve suçluluk duygularının eşlik etmediği zamandır. "Yasaklanmış yiyecekler", diyetler ve kalori sayımı eksikliği. Ve eğer yemeğin tadını çıkarmanıza izin verirseniz.
endokrinolog:Bu, yemeği tam ve mutlu bir yaşam için bir koşul olarak görmekle ilgilidir. Ve neşe ve zevk için bir yedek olarak değil.
pratik psikolog: Bu, aç olduğunuzda, tok olduğunuzda, vücudunuzun yiyeceklerle "düzeltilmesi" gereken eksikliklerine odaklanmadığınızda veya aşırı yemeyi reddetmediğinizde, duyguları ele geçirmediğinizde yemeyi bıraktığınız zamandır.
Daha fazla ayrıntı verebilir misiniz? Duyguları nasıl ve neden yiyoruz?
pratik psikolog: Ruh için iyi ve kötü duygu yoktur, herkesle baş edebilir. Bunun için herhangi bir yiyeceğe, alkole, alete veya televizyona ihtiyacı yok. Ancak bir kişinin duygularını yemekle boğduğu durumlar vardır. Heyecanla bir kase dondurma yedim - daha kolay oldu. Davranışı olumlu bir şekilde pekiştirildi ve kişi bu stratejiye tekrar tekrar başvurmaya başladı.
Danışman psikolog:İnsanlar genellikle dinlenmedikleri için çok fazla yerler. Sana bir örnek vereyim. Genç bir kadının bir sorunu vardı: Akşamları çok yemek yiyor ve duramıyor. İş arkadaşlarını nasıl geri çevireceğini bilmediği için üç kişi için çalıştığı ortaya çıktı. Bir lokma yemek için zaman yok: her zaman iş. Ve akşamları yemek yiyemez. Yani insan kendini yorar, kendini fazla çalıştırır, sürekli stres altındadır. Kaybettiğin enerjiyi nasıl yenileyebilirsin? Burger, patates, çikolata.
Bir insanın canı sıkıldığında, endişelendiğinde, sinirlendiğinde, yorulduğunda veya üzüldüğünde yemek yemesi yanlış mı çıkıyor?
Danışman psikolog:Kendi içinde bu ne iyi ne de kötü: Gıda bilinçaltında güvenlikle ilişkilendirilir. Yeni doğmuş bir bebek için yemek yemek sadece yemek yemek değil, anneye yakınlık, güvence, güven, kabul, sevgi, iletişimdir. Yetişkinler de bazen kendilerini sakinleştirmek için yemek yerler. Korku veya endişe ile başa çıkmanın tek yolu bu olduğunda kötüdür.
psikiyatrist: Çeşitli psikolojik ihtiyaçları yemekle karşılarız. Örneğin, aile yemeği samimiyettir. Arkadaşlarla bir restorana gitmek, sosyal etkileşim ihtiyacını ortadan kaldırır. Sorun, yiyeceklerin olumsuz deneyimlerimiz için bir koltuk değneği haline gelmesiyle ortaya çıkar. Bu bizi yeme bozukluğu (EID) veya yeme bozukluğu konusuna getiriyor. Psikiyatri bu sorunlarla ilgilenir.
Bekleyin bekleyin! Mesai sonrası bir çikolata yersem ve kendimi suçlu hissedersem, bu bir baş belası mı? Direk psikiyatriste mi gitmeliyim?
pratik psikolog:Zor soru. Kaçak bir kişinin düzensiz yemek yediği ve ne yediğine dikkat etmediği durumlar vardır. Ya da gerçekten aç olmadığında - can sıkıntısından ya da şirket dışında - yer. Sadece bir beslenme uzmanı ile düzeltilebilecek bir yeme bozukluğu olabilir. Ama aynı zamanda, açlık dışında yemek yemek de RIP'in belirtilerinden biridir. Çizgi çok ince. Ve sadece bir doktor söyleyebilir. Ülkemizde bir psikiyatrist bununla meşgul.
endokrinolog:Bir kişi sürekli üzgün, endişeli, yorgun - ve bu sorunları çözüyor. Belki de bu sürekli stresin sonucudur. Ama aynı zamanda endojen depresyon ve anksiyete nevrozunun belirtileridir. Bir psikiyatrist de bu tür durumların teşhisinde yer alır.
Ama ERP bulimia ve anoreksiya değil mi? Semptomları karıştırmak zordur
psikiyatrist: Sadece bulimia ve anoreksiya değil. Yeme bozuklukları ayrıca psikojenik aşırı yemeyi (paroksismal veya kompulsif olarak da adlandırılır), yenmeyen yiyecekleri yemeyi (Pick hastalığı) ve psikojenik iştah kaybını içerir. Bunlar, Uluslararası Hastalık Sınıflandırmasında (ICD) listelenen hastalıklardır. Bununla birlikte, bu listede olmayan ancak psikiyatrinin de dikkatini çeken bozukluklar vardır: seçici yeme bozukluğu, ortoreksiya (sağlıklı yaşam arzusu tüm sınırları aştığında) ve pregoreksiya (hamile kadınlarda en katı kısıtlayıcı diyet).
pratik psikolog: Psikoloji ayrıca aşırı yeme sendromunu (BOE) ayırt eder: Bir kişinin bütün gün neredeyse hiçbir şey yememesi, uzun süre uyuyamaması veya sık uyanması ve uyandığında buzdolabına gitmesi.
Obezite de Bir ERP midir?
psikiyatrist: Her zaman değil. Bunun birçok nedeni olabilir - bunlar genetik, hareketsiz yaşam tarzı ve hormonal dengesizlikler. RPP'yi obezite ile eşitlemek mümkün değildir.
pratik psikolog: Evet anladım. Aşırı kilolu kesinlikle sağlıklı beslenme alışkanlıklarına sahip insanlar var. Ve bunun tersi - örneğin anoreksiya nervozalı hastalarda.
RPP'nin çoğunlukla kadınlar, gençler ve modeller hakkında olduğunu duydunuz mu? Bu doğru?
Psikiyatrist:Tabiki hayır. Bozukluk her yaşta hem erkek hem de kadınlarda gelişebilir. Örneğin, seçici yeme bozukluğu en çok çocuklarda görülür - çocuk sadece belirli yiyecekleri yer.
pratik psikolog: Anoreksiya ve bulimia kadınlarda daha sık görülür. Ancak zorlayıcı aşırı yeme - hem erkeklerde hem de kadınlarda. Dolayısıyla RPP'nin tamamen kadınlara ait bir sorun olduğunu söylemek mümkün değil. Ve evet, gençler, modeller, estetik spor yapan sporcular (ritmik jimnastik, artistik patinaj, spor dansı), TV sunucuları, blog yazarları, aktrisler - görünürde olan ve işi görünüşe bağlı olan herkes risk altındadır. Ancak sorun, mankenlik işinden veya güzellik bloglarından çok uzakta olanlar bile herkesi etkileyebilir.
Tüm beslenme sorunlarının dikkat çekme çabası olduğuna inanılmaktadır. Öyle mi?
pratik psikolog: Böyle bir görüş var ama bilimsel dayanağı yok. Evet, terapi sırasında kişinin yaşıtları tarafından kabul edilmediğinde RPP'nin başladığı tespit edilebilir. Örneğin 13-15 yaşlarında bir kız çocuğu için erkeklerin ona bakması ve arkadaşlarının da aynı fikirde olması önemlidir, bu yüzden sıkı bir diyetteydi. Aynı zamanda, yeme sorunlarının bir çocuğun, genellikle bilinçaltında ebeveynlerinin dikkatini çekme girişimi olduğu da olur. Ama bunlar oldukça özel durumlar. Dikkat ihtiyacının yeme bozukluklarının önde gelen nedeni olduğuna inanmak yanlıştır.
Peki nedeni nedir?
pratik psikolog: Üç grup sebep vardır: biyolojik, psikolojik ve sosyal. Biyolojik - örneğin RPC için genetik bir yatkınlık - ne yazık ki kalıtsal olabilir. Psikolojik - aile içi şiddet, olumsuz duyguları ifade etme yasağı, ebeveyn-çocuk bağının ihlali (örneğin, çocuğun soğuk, uzak ebeveynleri varsa). Sosyal - güzellik, incelik, zorbalık ideallerinin kültü.
psikiyatristC: Mükemmeliyetçilik veya aşırı sorumluluk gibi EID'nin gelişimine katkıda bulunabilecek belirli kişilik özellikleri vardır. Ailenin beslenme alışkanlıklarının özellikleri, kiloya ve şekle yönelik tutumların da etkisi vardır. Çocuk iyi davranış ve öğrenme için tatlılarla ödüllendirilebilir ve gerçek şu ki: Ben iyi olduğum için bir parça şeker alabilirsin. Çok iyi? on tane alayım
Danışman psikolog:EÇG'li birçok hasta fiziksel veya cinsel istismar yaşamıştır. Birçokları için de yemek, durumdan ikincil faydalar elde etmeye yardımcı olur. Örneğin, müşterilerimden birinin kendilerini erkeklerden korumak için kiloya ihtiyacı vardı. Terapi sırasında okul çağındaki kızın yetişkin bir erkekle rahatsız edici bir duruma düştüğünü keşfettik. Müşteri hatırlamasına şaşırdı: Bu hikaye "unutulmuş" görünüyordu, ancak kızın yetişkinlikteki davranışını etkilemeye devam etti. Erkeklerin sadece zayıf insanları sevdiği inancını da ortaya çıkardılar. Eğer öyleyse, ekstra ağırlık onun erkekler olmadan "güvende" olmasına yardımcı oldu.
Yeme bozuklukları toplumda ne kadar yaygındır?
psikiyatrist: Dünyada RPC prevalansının %9 civarında olduğu tahmin edilmektedir. Risk gruplarında prevalans daha yüksektir. Adolesan kızlarda 20 yaşına kadar yaklaşık %13'ünün CRP semptomlarına sahip olduğunu bildiren çalışmalar vardır. Anoreksiya, kimyasal bağımlılıktan önce bile en ölümcül zihinsel bozukluklardan biridir.
pratik psikolog: Kesin rakamlar vermek zordur çünkü PAH'lı kişiler genellikle yardıma ihtiyaçları olduğunu anlamazlar. Yeme bozuklukları üzerine araştırma ve istatistik merkezi olarak Amerika Birleşik Devletleri için rakamlar var: yaklaşık 30 milyon insan yeme bozuklukları ile yaşıyor. Erkeklerin iki katı kadar kadın var (20 milyona karşı 10 milyon). Ve dünyada her saat en az 1 kişi RPE sonucu ölüyor.
RPE'nin belirtileri nelerdir? Bunu kendim teşhis edebilir miyim?
psikiyatrist: Genel olarak başlıca belirtiler şunlardır:
- Bir kişi, aşırı fiziksel efor (fiziksel zorbalık), müshil ve idrar söktürücüler gibi yedikten sonra kendisini kusturur veya başka bir şekilde telafi eder.
- Ağırlık ve şekil üzerinde güçlü sabitleme (bir gram veya santimetre ekleyemez / kaybedemezsiniz! ).
- Ağırlığı ve vücut ağırlığı salınımını azaltmak için çok sayıda girişim.
- Çeşitli sayısız diyet kuralları (sadece protein, sadece sebze, sadece kırmızı yerim).
- Yiyecek alımı ve vücut ağırlığı hakkında sürekli düşünceler, korkular ve suçluluk ve utanç duyguları. Yemekle ilgili düşünce ve davranışlar çok fazla acıya neden olduğunda.
- Tüketilen miktar üzerinde kontrol kaybı.
Ancak birçoğunun bu tür semptomları değişen derecelerde olabilir. Daha kesin bir teşhis var mı?
endokrinolog:RPD sistemik kronik bir hastalıktır. Sistemlerde ve organlarda metabolik değişikliklere, insan nörohumoral regülasyonunda değişikliklere neden olur. Bu, nevrozlarda, beynin organik patolojilerinde, organik lezyonlarda ve depresif bozukluklarda kendini gösterebilen karmaşık bir sorundur.
Ancak önce semptomların nedenini belirlemeniz gerekir. Örneğin, bir kişi gece buzdolabına koşarsa, insülin direncini ve tip 2 diyabeti ekarte etmek için glikojen seviyesini belirlemeniz gerekir.
Ya sizin veya sevdiklerinizin bir RPP'si olduğunu anlarsanız?
pratik psikolog: Varsa - teşhis için bir psikiyatriste danışın. Sevilen birinde bir RPP'den şüpheleniyorsanız, daha zordur: genellikle reddeder, onunla ilgili bir sorun olduğunu kabul etmek istemez. Ve gereksiz baskı güveni yok edebilir. Sevdiklerinize onların yanında olduğunuzu, yardıma ve desteğe hazır olduğunuzu bildirin.
ECD'yi Kim Tedavi Eder? Sadece bir psikiyatrist mi?
psikiyatrist: Numara. Bir psikiyatrist tarafından teşhis kondu. Ve hastalığa bağlı olarak, bir psikiyatristi, psikoterapisti, klinik psikoloğu (bir psikoterapist tarafından reçete edildiği gibi) tedavi eder. Psikiyatriste görünmek neden bu kadar önemli? Çünkü RPD'li kişilerde vakaların yaklaşık %80'inde ortaya çıkan depresyon veya anksiyete bozuklukları gibi komorbid durumları ortaya çıkarabilir. Tedavi, hastalığın ciddiyetine bağlıdır. Psikoterapi (grup, bilişsel davranışçı terapi, diyalektik davranışçı terapi) ile kombinasyon halinde ilaç tedavisi olabilir. Aile terapisi de önerilir.
Danışman psikolog:Anoreksiya ve bulimia öncelikle bir psikiyatrist tarafından tedavi edilir. Duygusal aşırı yeme - psikolog, danışman psikolog. Obezite - bir psikolog veya psikoterapist ile birlikte bir beslenme uzmanı-endokrinolog (metabolizma bozulursa hormonları kontrol etmeniz gerekir).